ΚΕΖΑ: Στην πολιτική η μαλαγανιά θεωρείται ταλέντο.

... ή μήπως "επικοινωνιακή επάρκεια" παλαιάς κοπής.
Ενα σχόλιο για τον επικοινωνιακό χειρισμό με αφορμή το θαυμάσιο άρθρο της ΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ στο Βήμα (Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010) μαζί με την προτροπή μου να διαβάσετε το άρθρο στο οποίο παραπέμπω που συμπληρώνει όλα όσα είχαμε πεί οταν συζητούσαμε την "Συνέντευξη" .
Το βιβλίο του Heritage και η δική μας κατεύθυνση στο workshop είναι σε πλήρη αντίθεση με την σημερινή πρακτική της "συνέντευξης" όπως γλαφυρά αναλύεται στο άρθρο:" Surviving the 'mock interview': challenges to political communicative competence in contemporary televised discourse by Michal Hamo, Zohar Kampf and Limor Shifman,  Media Culture Society 2010 32: 247)" Dropbox  folder  QJ-Alumnae..
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    * "Ηθελε να τα έχει με όλους καλά. Τώρα δεν τα έχει καλά με κανέναν." (λέει η Λ.Κ)

Μέχρι εδώ καλά! Η επικοινωνιακή επάρκεια από μόνη της δεν είναι καταδικαστέα ούτε η αξιοποίηση της επικριτέα. Ισως όμως οι καιροί μας να ευνοούν περισσότερο "επικοινωνιακά ανεπαρκείς" πολιτικούς - ίσως να έχουμε αρχίσει να χάνουμε την υπομονή μας με τις "μαγκιές".  


Η προσοχή στην ατομική επικοινωνιακή διαχείριση σε σχέση με την κομματική - όπως θα δείτε στο άρθρο στο οποίο παραπέμπω - δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, και παρουσιάζεται στη μέση τριών τάσεων.

1 The first is personalization, namely the move from an ideology- and party-based politics to personality-based politics**  (Wattenberg, 1995) 
2. A second trend is the rise of a cynical stance towards politics and politicians, both among journalists (Patterson, 1993; Schudson, 1999) and the general public (Kampf, 2008).
3. A third macro-process is the growing popularization of mediatized politics through the blurring of the traditional distinction between politics and entertainment, and the rise of infotainment.

Όμως η προσπάθεια ατομικής σωτηρίας (1), αποστασιοποίησης απ΄τους "άλλους πολιτικούς" (2) και επανάπαυσης στην ευμενή μεταχείριση από τα media (3) μπορεί να οδηγήσει σε αστοχίες επειδή οι καιροί έχουν αλλάξει και η όποια ανοχή υπήρχε εξαντλείται.


    * Contemporary televised political discourse also intensifies another challenge to the management of public image – the need to maintain a coherent persona (Duranti, 2006).

    * The politics of trust assumes a singular stable persona and thus requires politicians to present a consistent performance across time (past and present) and space (private and public).
    * Disclosure of inconsistency between these domains may threaten their desired image as well as their political power (Thompson, 2000).


    * "Στο διάστημα των ατυχών διαπραγματεύσεων με τους φορτηγατζήδες ο κ. Δημήτρης Ρέππας διαβεβαίωνε ότι ποτέ, μα ποτέ, σε καμία περίπτωση, δεν θα γίνει επιστράτευση.  Τόσο αξιόπιστος είναι"


Μήπως η έξυπνη επικοινωνιακή διαχείριση για τους καιρούς μας είναι να πηγαίνεις ΚΟΝΤΡΑ στις τρείς τάσεις;  Μηπως το "ευθύς και ξεκάθαρος" (Λ.Κ.) και το να τρώς τα μούτρα σου γι' αυτό- είναι περισσότερο "μαγκιά";

Μήπως αντί για "μάγκας" αποδειχτεί το εξιλαστήριο θύμα για την οργή του "κόσμου" απέναντί σε τέτοιου είδους κουτοπονηριές.

Λέι η ΛΚ:
 Ο κόσμος θα χαιρόταν και με άλλα πολλά, αν έβλεπε, για παράδειγμα, καμιά εκατοστή πολιτικάντηδες κρεμασμένους στην πλατεία Συντάγματος

Πρός το παρόν ας βολευτεί ο κόσμος με το κρέμασμα των πονηρών στο MEGA με την ελπίδα (της κυβέρνησης) ότι το θα περάσει το μεταμήνυμα "Αποχαιρετισμός στα κόλπα" *

*copyright ΑΝΤΙ - ελπίδα/προτροπή προς τον ΑΓΠ

ΓΓΑ
=====================================================================

Αντιδημοκρατικές αποφάσεις

ΛΩΡΗ ΚΕΖΑ | ΤΟ ΒΗΜΑ Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

.........

Εξίσου απεχθή είναι τα ακραία μέτρα, όπως η πολιτική επιστράτευση που δείχνει ένα και μόνο πράγμα: αδυναμία διαπραγμάτευσης. Ο κ. Δημήτρης Ρέππας φέρει μεγάλη ευθύνη για την κρίση των καυσίμων γιατί δεν ήταν από την αρχή ευθύς και ξεκάθαρος. Αφησε να εννοηθεί στις πρώτες συνεννοήσεις ότι οι μεταφορές δεν θα απελευθερωθούν πλήρως. Αφησε να εννοηθεί ότι το νομοσχέδιο θα λειτουργεί αποθαρρυντικά για τις επίδοξες εταιρείες μεταφορών.


Στην πολιτική η μαλαγανιά θεωρείται ταλέντο. Δηλαδή δεν βγήκε ποτέ κάποιος υπουργός να δηλώσει καθαρά και ξάστερα ότι οι μεταφορές στην Ελλάδα είναι χαμηλότερης ποιότητας από ό,τι στην Ευρώπη αλλά κοστίζουν 20% πιο ακριβά. Αυτά δεν είναι αποκυήματα φαντασίας, είναι διαπιστώσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο κ. Ρέππας αν ήθελε να είναι ξεκάθαρος θα χρησιμοποιούσε από την αρχή το πλεονέκτημα των δικαστικών αποφάσεων. Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικές τις υπουργικές αποφάσεις για τα προνόμια στη μεταφορά υγρών καυσίμων από βυτιοφόρο και τη χορήγηση νέων αδειών φορτηγών δημόσιας χρήσης. Αυτό το δεδομένο κάπου παράπεσε.


Ο κ. Δημήτρης Ρέππας επιχείρησε να προστατεύσει τους ιδιοκτήτες βυτιοφόρων, διεκδικώντας μια τριετία προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Ηταν βέβαιη η εξέλιξη εφόσον η Ελλάδα είναι μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας αλλά δεν μπήκε στον κόπο να φτιάξει ένα οργανόγραμμα ώστε να εκσυγχρονιστούν οι μεταφορές χωρίς να χάσουν οι ιδιοκτήτες τις περιουσίες τους. Στους φορτηγατζήδες μπορούμε να προσάψουμε διάφορα. Είναι γνωστός ο τρόπος με τον οποίο χορηγήθηκαν οι άδειες επί χούντας και η συντεχνία τους θυμίζει την επαγγελματική αποκατάσταση προνομιούχων του Μεσαίωνα. Η αρχική πρόθεση του κ. Ρέππα ήταν να δείξει υπακοή στους Ευρωπαίους χωρίς να θίξει την ευνοημένη κάστα. Ηθελε να τα έχει με όλους καλά. Τώρα δεν τα έχει καλά με κανέναν.


....

 Ο κόσμος θα χαιρόταν και με άλλα πολλά, αν έβλεπε, για παράδειγμα, καμιά εκατοστή πολιτικάντηδες κρεμασμένους στην πλατεία Συντάγματος. Η επίκληση του «κόσμου» δείχνει την κατάσταση πανικού στην οποία είχε περιέλθει η ηγεσία της χώρας.

...

 Ας κρατήσουμε στην άκρη του μυαλού μας μια λεπτομέρεια. Στο διάστημα των ατυχών διαπραγματεύσεων με τους φορτηγατζήδες ο κ. Δημήτρης Ρέππας διαβεβαίωνε ότι ποτέ, μα ποτέ, σε καμία περίπτωση, δεν θα γίνει επιστράτευση. Τόσο αξιόπιστος είναι.