Ο μαϊντανός είναι ανθεκτικός αν είναι στο ψυγείο...και Λιτή απάντηση

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 17-07-2010

Ο μαϊντανός είναι ανθεκτικός αν είναι στο ψυγείο...

Της Μαριλης Mαργωμενου

Αυτές τις μέρες στην οδό Σίνα 18, έξω απ’ το γραφείο του Αλ. Μητρόπουλου, κάνει ουρά το τσούρμο των αδικημένων. Οσο κλείνει η στρόφιγγα για τους εργαζομένους, τόσο ανοίγει γι’ αυτόν. Στα γραφεία των εργατολόγων κάθε «κεφάλι» αποτιμάται 150 - 300 ευρώ. Αλλά τα πράγματα δεν ήταν πάντα εύκολα για τον πρωταγωνιστή του τηλεοπτικού εργατικού δικαίου.

Η ιστορία αρχίζει από παλιά, και ίσως είναι σκόπιμο να τον αφήσουμε μόνο του να συστηθεί. Το κάνει άλλωστε πρόθυμα, ακόμη κι αν τον πετύχετε στη μέση του δρόμου! Ως πειστήριο, επιδεικνύει μια φωτογραφία όπου παρακολουθεί την ομιλία του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου το 1974 στο Καστρί. Υστερα εξηγεί πώς διώχθηκε για χάρη του ΠΑΣΟΚ: «Στα 16 μου με απέβαλαν από τα γυμνάσια της Ηλείας»! Κι ύστερα, η ξενιτιά: «Μετανάστευσα στην Αθήνα το 1969», συνεχίζεται η οδύσσεια του ξεριζωμένου εργατολόγου. «Οι διώξεις μου διήρκεσαν όλη τη χούντα» - δηλαδή, μέχρι να γίνει 20 χρόνων... Αλλά όπως λένε και οι τηλεκριτικοί, ευτυχώς ο μαϊντανός είναι ανθεκτικό φυτό, ειδικά αν το βάλει κανείς στο ψυγείο. Στο σοσιαλιστικό ψυγείο ο κ. Μητρόπουλος τρύπωσε από φοιτητής, και άντεξε ώς το ’85, οπότε και διεγράφη μαζί με τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ. Μπορεί αυτή η επιλογή να μην του «βγήκε» πολιτικά (τελικά τον οδήγησε στο ΔΗΚΚΙ του Δ. Τσοβόλα...), αλλά επαγγελματικά αποδείχθηκε κίνηση ματ.

Βλέπετε, τα θεμέλια της μητροπουλικής αυτοκρατορίας μπήκαν το 1989. Ηταν οι σύντροφοί του, οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, που του ανέθεσαν την πρώτη μεγάλη υπόθεση μαζικών προσφυγών συνταξιούχων της ΔΕΗ. Εκτοτε, ο κ. Μητρόπουλος ειδικεύτηκε στη «βαριά βιομηχανία» αγωγών από εργαζομένους. Και αν σήμερα ο ίδιος δεν δικηγορεί, το γραφείο του θεωρείται «η μεγάλη των εργατολόγων σχολή». Οι περίπου 100 συνεργάτες του, εκτός από υποθέσεις εργαζομένων, αναλαμβάνουν και υποθέσεις εργοδοτών(!), και ενίοτε φροντίζουν και για... υποθέσεις υπουργών! Στο παρελθόν, ο Π. Παναγιωτόπουλος, ο Πρ. Παυλόπουλος και άλλοι υπουργοί ποικίλων αποχρώσεων επιστράτευσαν τα «μητροπουλάκια» για να τους ετοιμάσουν σχέδια νόμων. Κι επειδή η ζωή κάνει κύκλους, μερικούς απ’ αυτούς τους νόμους εκλήθησαν στη συνέχεια να πολεμήσουν στα δικαστήρια τα δικηγορικά γραφεία «Α. Μητρόπουλος και συνεργάτες»!

Οπως και να έχουν τα πράγματα, στους νομικούς κύκλους όλο και πιο πολύ ακούγεται πως ο κ. Μητρόπουλος είναι ίσως ο πλουσιότερος Ελληνας δικηγόρος! Αληθινό επίτευγμα για κάποιον που μπορεί να δηλώνει «καθηγητής της Νομικής Σχολής», αλλά στην πραγματικότητα είναι απλώς επίκουρος. Γιατί, για να φθάσεις πάνω από τον βαθμό του επίκουρου, στον οποίο ο κ. Μητρόπουλος έχει κολλήσει χρόνια τώρα, χρειάζεται διδακτορικό. Και όπως λένε οι φαρμακερές καθηγητικές γλώσσες, το διδακτορικό απ’ τη Γιουγκοσλαβία και το ινστιτούτο αυτοδιαχείρισης «Εντβαρντ Καρντέλι» δεν περνάει στην ημεδαπή... Αλλά η πελατεία δεν πτοείται από τέτοιες λεπτομέρειες: κάθε μία από τις εκατοντάδες εμφανίσεις του Α. Μητρόπουλου στις πρωινές εκπομπές ακολουθείται από άπειρα τηλέφωνα υποψήφιων πελατών. Γι’ αυτό κι εκείνος έχει ως εναρκτήρια ατάκα το «σας ευχαριστώ που με τιμάτε με τη φιλία σας», όποιος κι αν είναι ο παρουσιαστής. Παλαιότερα, ένας δημοσιογράφος (που μετά σταμάτησε να τον καλεί, αφού τον έβλεπε κάθε πρωί στην πανίδα του Γ. Αυτιά...) του απήντησε «κ. Μητρόπουλε, βλέπω πως το ρήμα “τιμώ” το κλίνετε σε όλους τους χρόνους!». Αλλά ο τηλε-εργατολόγος ξέρει να απαντά στις προκλήσεις με ευγενικά sms. Σε αυτά προσφωνεί τους ρεπόρτερ «φίλε καλέ» αν πρόκειται για άνδρα, ή «ευγενική κυρία», αν πρόκειται για γυναίκα. Θυμάται πάντα τις γιορτές και τα γενέθλιά τους. Πρόσφατα εγκαινίασε και τα μηνύματα μαζικής αποστολής: «Αν κάποιο παιδί σας δίνει πανελλαδικές, εύχομαι καλή επιτυχία. Αλέξης»!

Χωρίς παχύ μουστάκι

Και παράλληλα, ετοιμάζει καίριο χτύπημα σε επίπεδο πολιτικό. Χωρίς το παχύ μουστάκι που λάνσαρε κάποτε στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΚΚΙ, αλλά με το αιώνιο κοτλέ σακάκι εμφανίστηκε προ μηνός στη γιάφκα των παλαιοπασόκων, εκεί όπου ο συγκεντρωσιάρχης Γ. Παναγιωτακόπουλος τιμούσε για χιλιοστή φορά τον Α. Παπανδρέου. Οι φήμες λένε πως ο Αλ. Μητρόπουλος βολιδοσκοπεί τους δυσαρεστημένους του σοσιαλισμού: ελπίζει να ηγηθεί της περήφανης αυτής ορδής, και να εκλεγεί περιφερειάρχης!

Μόνο που οι παλαιοπασόκοι έχουν μνήμη. Δεν μπορεί να ξέχασαν πως στη δύσκολή τους ώρα, το 1989, που ο ασθενής Ανδρέας σερνόταν στο ειδικό δικαστήριο, ο Αλ. Μητρόπουλος στις εφημερίδες απαιτούσε την «άμεση αποχώρηση του Παπανδρέου» και άλλα εξίσου αιρετικά. Οπότε, αν τελικά ο εργατολόγος ζήσει στις εκλογές το μεγάλο περιφερειακό του όνειρο, η τηλεόραση θα έχει κάνει το θαύμα της: ο τηλε-μαϊντανός θα γίνει το πρώτο φυτό στην ιστορία που μεταλλάχθηκε από ποώδες σε αναρριχητικό, και πέταξε κλαριά μακριά, από τα τηλεοπτικά κανάλια ώς το Μέγαρο Μαξίμου...

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Λιτή απάντηση σε... άσπονδους φίλους

Του ΑΛΕΞΗ Π. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος της Ενωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ) a-mitrop@otenet.gr

Απαντώντας στη σφοδρή και απαξιωτική επίθεση που μου εξαπέλυσε η έγκριτη «Καθημερινή» στις 17-7-2010 (υπογραφή κας Μαρίλης Μαργωμένου), στη δύσκολη αυτή περίοδο για τη δημοσιογραφία, τον δημόσιο λόγο, αλλά και το λαό μας, θέλω να προσπεράσω το μεγάλο απόθεμα καταστροφικού μίσους που υπορρέει αυτής της «στοχοποίησης».

Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που μου επιτίθενται «ολοκληρωτικά». Την 29-5-1985 αθηναϊκές εφημερίδες με έφεραν ανακρινόμενο για τρομοκρατία, όταν προ ολίγου καιρού, ως μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ (εκλεγμένος στην πρώτη σειρά εκτός «επίσημης γραμμής»), είχα διαφωνήσει για τον ετεροχρονισμό της ΑΤΑ, την αναξιοκρατία στη δημόσια διοίκηση και τη φαλκίδευση του κοινωνικού προγράμματος της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Το ίδιο συνέβη και σε προεκλογικές περιόδους (Σεπτέμβριος 2007, Συνέδριο ΠΑΣΟΚ 2008, Οκτώβριος 2009), όταν στο Διαδίκτυο δέχθηκα επίθεση ανωνύμων blogs, που υπέθεταν την ενεργότερη πολιτική μου ανάμειξη και με ενέπλεκαν σε υποθέσεις με τη Δικαιοσύνη!

Τότε, στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, τον Μάρτιο του 2008, παρ' ότι το προεδρείο μού αποστέρησε τον λόγο (κάτι που, παρά τις εναλλακτικές μου απόψεις, δεν διανοήθηκε να κάνει στο 1ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Μάιο του 1984), οι 7.000 σύνεδροι με εξέλεξαν τρίτο κατά σειρά. Τώρα πάλι, που εκφράζω με πολλούς τρόπους τις απόψεις μου και που ορισμένοι με βάζουν -άθελά μου- στις δημοσκοπήσεις για τις περιφερειακές εκλογές, εμφανίστηκε το... εμπνευσμένο άρθρο.

Είναι ευπρόσδεκτη και επιβεβλημένη κάθε κριτική των απόψεών μου, που εκφράζονται με την τακτική αρθρογραφία στην «Κ.Ε.», στα «Επίκαιρα», λίγο πριν στο «Ποντίκι» και πριν από χρόνια στα «Νέα», όπως επίσης και με τις γραπτές ή προφορικές συνεντεύξεις μου σε ποικίλες εφημερίδες ή άλλα ΜΜΕ της επαρχίας ή, εν τέλει, με τα βιβλία μου, κυρίως τα δύο πρόσφατα («Το τέλος του Κοινωνικού Κράτους» και «Ασφαλιστικό ώρα μηδέν»). Αυτά δεν πρόκειται να εξαφανιστούν από τη «δολοφονική» αποδόμηση του προσώπου μου, όπως επίσης δεν θα παύσουν να υποδεικνύονται διαφορετικοί -από τα προστάγματα της τρόικας και της ευρωπαϊκής τεχνοδομής- εναλλακτικοί δρόμοι εξόδου από την κρίση.

Αλλά αυτοί που αποφάσισαν αυτή τη σφοδρή επίθεση, προσπαθώντας να με απαξιώσουν και επιστημονικά, δεν είχαν καν τη δημοσιογραφική πρόνοια να ανατρέξουν στην επετηρίδα του Πανεπιστημίου, όπου αναφέρονται οι βασικές μου σπουδές. Δεν είμαι μόνο πτυχιούχος του Ινστιτούτου Ερντβαρντ Καρντέλι για την Εργατική Αυτοδιαχείριση, όπως ψευδώς ενημερώνει τους αναγνώστες το σχετικό δημοσίευμα, αλλά επίσης και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών, της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Παντείου Σχολής Πολιτικών Επιστημών και αριστούχος διδάκτορας (μετά τετραετείς μεταπτυχιακές σπουδές) της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Βελιγραδίου της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, όπου μετέβην, για εξειδικευμένες σπουδές, έπειτα από προτροπή του Ανδρέα Παπανδρέου, αμέσως μετά την παύση της δίωξής μου από τη χούντα (με το υπ'αριθ. 122258 έγγραφο του υπουργείου Αμυνας η φυλάκισή μου έληξε την 23-2-1974 και διετέλεσα «εν αποδεδειγμένη καταζητήσει» μέχρι και την 23-7-1974, με την αποκατάσταση της δημοκρατίας).

Ως προς τη δικηγορία, σεμνύνομαι, γιατί «έβγαλα» αρκετούς λαμπρούς και ικανούς «μαθητές»-δικηγόρους στην αγορά εργασίας. Προτίμησα, όμως, από ετών να περιορίσω το επάγγελμα, να ζω λιτά και να γράφω βιβλία, άρθρα και μελέτες, να αφιερωθώ στη διδασκαλία, να δίνω συνεχώς συνεντεύξεις και διαλέξεις σε διάφορες πόλεις της πατρίδας μας και ασφαλώς δωρεάν συμβουλές.

Εν κατακλείδι, δεν έχω ποτέ καταλάβει δημόσια θέση. Δεν έχω ασκήσει ποτέ δημόσιο αξίωμα. Δεν έχω ποτέ διαχειριστεί δημόσιο χρήμα, εγώ ή μέλος της οικογένειάς μου. Θα παραμένω, όμως, συνεπής στην αγροτοεργατική καταγωγή μου. Θα εκφράζω θαρραλέα την αγωνία μου για την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους. Και όπως δεν σιώπησα στην πρώιμη νιότη, δεν θα σιωπήσω και τώρα, στην ώριμη εκδοχή της.

Δεν θα φοβηθώ τις επιθέσεις. Θα διατυπώνω ήπια και -κατά το δυνατόν- αξιόπιστα την άποψή μου για την πορεία των κοινωνικών μας πραγμάτων, με σεβασμό πάντα στο Πρόσωπο του Αλλου, γιατί μόνον έτσι προάγεται ο δημόσιος διάλογος.